“𝗚𝗼𝗲𝗱𝗲𝗺𝗼𝗿𝗴𝗲𝗻 𝗖𝗲𝘀𝗮𝗿, 𝗺𝗲𝘁 𝗱𝗲 𝗺𝗼𝗲𝗱𝗲𝗿 𝘃𝗮𝗻 𝗦𝗮𝗺. 𝗜𝗸 𝗯𝗲𝗹 𝗲𝘃𝗲𝗻 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗮𝗮𝗻𝗹𝗲𝗶𝗱𝗶𝗻𝗴 𝘃𝗮𝗻 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝘀𝗼𝗹𝗹𝗶𝗰𝗶𝘁𝗮𝘁𝗶𝗲. 𝗪𝗮𝗻𝗻𝗲𝗲𝗿 𝗸𝘂𝗻𝗻𝗲𝗻 𝘄𝗲 𝗲𝗲𝗻 𝗿𝗲𝗮𝗰𝘁𝗶𝗲 𝘃𝗲𝗿𝘄𝗮𝗰𝗵𝘁𝗲𝗻?”
“𝗚𝗼𝗲𝗱𝗲𝗺𝗼𝗿𝗴𝗲𝗻 𝗖𝗲𝘀𝗮𝗿, 𝗺𝗲𝘁 𝗱𝗲 𝗺𝗼𝗲𝗱𝗲𝗿 𝘃𝗮𝗻 𝗦𝗮𝗺. 𝗜𝗸 𝗯𝗲𝗹 𝗲𝘃𝗲𝗻 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗮𝗮𝗻𝗹𝗲𝗶𝗱𝗶𝗻𝗴 𝘃𝗮𝗻 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝘀𝗼𝗹𝗹𝗶𝗰𝗶𝘁𝗮𝘁𝗶𝗲. 𝗪𝗮𝗻𝗻𝗲𝗲𝗿 𝗸𝘂𝗻𝗻𝗲𝗻 𝘄𝗲 𝗲𝗲𝗻 𝗿𝗲𝗮𝗰𝘁𝗶𝗲 𝘃𝗲𝗿𝘄𝗮𝗰𝗵𝘁𝗲𝗻?”
Ik was even verbaasd. In 3,5 jaar salesrecruitment heb ik dit nog niet eerder meegemaakt. Ik heb aan de moeder van Sam gevraagd of hij mij zelf even wil terugbellen. Ik wilde namelijk geen aanname doen. Maar van een verkoper mag ik toch verwachten dat hij zelf de telefoon pakt en de kans benut om met mij in contact te komen?
De zelfde dag heb ik Sam gesproken. Hij wilde zich verontschuldigen omdat zijn moeder de telefoon greep voordat hij al actie kon ondernemen. Sam is een junior sales. Kan echt wel verkopen. Alleen heeft nog wat begeleiding nodig. hij baalde wel dat hij eigenlijk al 1-0 achter stond vanwege het belletje van zijn moeder. Ik zei: weet je wat? ik verwijder je sollicitatie en we beginnen opnieuw. Moet je wel even opnieuw reageren via de sollicitatiebutton.
Sam. Leuke enthousiaste jongen. Maar krijgt niet de kans om zelf fouten te maken. Ik heb hem voorgesteld bij 1 van mijn klanten en daar is hij inmiddels ook gestart als junior sales agent. In deze functie krijgt hij de kans om af en toe ook even op zijn bek te gaan. Wat goed is voor zijn ontwikkeling. We lachen nu om deze kwestie. Ook zijn moeder erkende dat het niet zo slim was om er boven op te duiken. Ze stuurde wel een chocoladereep met een briefje om te bedanken voor de moeite. De andere bedrijven hadden zijn sollicitatie namelijk niet in behandeling genomen. Zonde.
Conclusie? Doe geen aanname en probeer tot de kern te komen door goede vragen te stellen.